Siirt’in Pervari ilçesi Tal köyünde dünyaya gelen Asya Özmen (70), yaşamına Kürt sorununun kaynaklık ettiği acıları sığdıran binlerce anneden sadece biri. Yaşadığı topraklardan koruculuğu reddettikleri için ailesiyle birlikte yıllar önce göç etmek zorunda kalan Özmen, gittiği kentlerde de tutuklanan oğullarını görmek için cezaevlerinin yollarına düştü.

 

Eşi ve çocuklarıyla birlikte köyde hayvancılıkla uğraşan Özmen’i yaşadığı topraklardan göç ettiren baskıların ilki 21 Mart 1993 Newroz Bayramı’nda yaşandı. Ateş yaktığı için askerin işkencesine uğrayan küçük oğlu ölümden döndü.

 

Üç ay boyunca kendine gelemeyen oğlunun o günden sonra akıl sağlığını yitirdiğini dile getiren anne, sonrasında nasıl göç yollarına düştüklerini şu sözlerle anlattı: “Baskılardan kaynaklı artık köyde kalamıyorduk, tehdit ediliyorduk. Olaydan bir yıl sonra bize korucu olmak için baskı yaptılar. ‘Eğer korucu olursanız köyde kalabilirsiniz, kabul etmezseniz köyü terk edin’ dediler. Biz de silahlarını kabul etmedik ve çıktık. Köyde kimse silah almayı kabul etmedi. Eşim korucu olmadığı için ameliyatlı olmasına rağmen işkence gördü. Daha sonra Siirt merkeze taşındık.” 

 

KOYUN OTLATIRKEN ÖLDÜRÜLDÜ

 

Ailesiyle köyden Siirt’e taşınsalar da "Bir gün köyümüze döneriz" umuduyla hayvanlarını satmadıklarını belirten Özmen, çocuklarından Sait’in hayvanlarını otlattığı askeri bölgede öldürüldüğünü söyledi. Özmen, “Kimse gidip onu yerden kaldırmadı, ben gittim. O olaydan sonra 1994 yılının son aylarında hayvanları sattık ve Antep’e taşındık” diye belirtti.

 

27 yıldır Antep’te bir yanda devlet baskısı diğer yanda yoksulluk içerisinde yaşam mücadelesi verip, en çok köylerine geri dönmeyi isteyen annenin bu hasretine çok geçmeden bir de tutuklanan çocuklarının hasreti eklendi. 

 

EŞİ, 4 OĞLU VE GELİNİ TUTUKLANDI

 

Önce ailesine bakabilmek kağıt toplayıp satan eşi Ahmet Özmen cezaevine konuldu. Bir gün tartıştığı polislerin şikayeti ile “polise mukavemet” suçlamasıyla tutuklanan eşi, 40 gün sonra serbest kalabildi. Eşinin ardından ise bu defa farklı zamanlarda 4 oğlu ve gelini siyasi gerekçelerle tutuklandı. Çocuklarından Abdülkerim ve Zübeyir ile gelini yaklaşık bir yıl süren tutukluluktan sonra serbest kalırken, diğer çocukları Tahir 3 yıl 2 ay, Ramazan ise 4 yıl 3 aydır Antep H Tipi Kapalı Cezaevi’nde tutuklu.

 

Yaşadıklarını artık kalbi dayanmayan eşini 2020’nin Şubat ayında yitiren annenin tüm aklı açlık grevinin sürdüğü cezaevlerindeki çocuklarında. 

 

‘BOĞAZIMDAN LOKMA GEÇMİYOR’

 

Anne Özmen, “Salgından önce tutuklu çocuklarımı gidip görüyordum. İkisini de çok özledim. Telefonda seslerini duymak, camın arkasından görmek özlemimi bitirmiyor. Çocuklarım daha önce yapılan açlık grevlerine de katıldı. Biz Ramazan orucunu tutmakta zorlanırken, onlar günlerce aç kaldı. Her sofraya oturduğumda boğazımdan lokma geçmiyor” diyerek, eylemdeki tutukluların talepleri bir an önce karşılanmasını istedi. 

 

MA / Arjin Dilek Öncel