Diyarbakır’ın Kulp ilçesinde yüzyılları bulan tarihi ile özellikle kırsal kesimin vazgeçemediği közün altında pişirilen tereyağlı ekmek (nanê binê agir) hem tadı hem doyurucu özelliği ile dikkat çekiyor. Köylülerin vazgeçilmezi haline gelen ve ünü geniş bir alana yayılan ekmeğe halkın talebi ise yoğun. Dağlık bölgede yer alan köylerde tüketimi fazla olan ekmek kışın vazgeçilmez yiyecekleri arasında. Kışın uzun ve sert geçtiği köylerde doğal ürünlerle yapılan ekmeğin içinde çökelek, ceviz ve soğan konuluyor. Ateşin közünde yarım saati bulan bir sürede pişen ekmek, kışın tüketildiği gibi bahar ve yaz aylarında ise hem uzun süren yayla yolculuklarında hem de yoğun çalışma temposunda yeniliyor. 

 

EKMEK KIŞIN SERT VE UZUN GEÇTİĞİ KÖYLERDE TÜKETİLİYOR

 

Ekmeğin yapılışını anlatan Gülşah Çiçek, ekmeği “fakir yemeği” olarak adlandırıyor. Ekmeğin hazırlanışı hakkında bilgi veren Çiçek, “Ekmeğin içinde maya, tuz, yağ ve çökelek (torak) var. Eğer, ceviz ve soğan varsa onları da içine koyuyoruz. Ocağın (kuçik) altına atıyoruz. Yarım saat sonra da çıkarıyoruz” dedi. Geleneğin yüzyıllardır var olduğunu kaydeden Çiçek, “Ateş altındaki ekmek hep vardı. Kendimizi bildik bileli bu ekmek var. Ekmek dışarda kaldığı süre boyunca üç gün bozulmuyor. Hem doyurucu oluyor hem de yoksullar için birebiridir. Biraz ağır bir ekmek olduğu için yanında ayran ya da çay içildiğinde daha iyi oluyor” şeklinde konuştu.

 

MA / Fethi Balaman